Ja, dit ben ik, Henrieke toen ik 11 jaar oud was. Altijd in de weer met papier, kaarten en stofjes. Ik werd hier super blij van, totdat ik op een gegeven moment op iets héél naars stuitte. Ze waren doods.

Toen ik begon, zag ik overal kaartjes die doods waren. Ik wilde juist graag een kaartje met leven.

Op jonge leeftijd was ik al bezig met het maken van kaartjes. Ik ben uren bezig geweest met het knutselen van kaarten. Het was echt iets typerends voor mij. Ook had ik een clubje. Misschien herken je het wel. In onze klas was het hebben van een clubje in ieder geval erg populair. Ik had een clubje waar we kaarten gingen maken. Elke week bedacht ik een nieuw type kaartje en die werkten we dan met z’n drieën uit. De twee meiden betaalde contributie waardoor ik weer nieuwe materialen kon kopen. Het kon niet altijd helemaal uit, maar gelukkig had ik een hele lieve mama;-) 

Kunstacademie
Het knutselen is nooit over gegaan. Uiteraard is het knutselclubje na ongeveer twee jaar gestopt, maar ik was nog altijd bezig met het maken van kaarten. Na het voorgezet onderwijs ben ik daarom naar de kunstacademie gegaan. Hier kon ik mijn liefde voor papier en het ontwerpen voortzetten. Ik leerde op de kunstacademie veel over materialen, druktechnieken, ontwerpen en het ontwikkelen van ideeën.

Het begin van studiokuuk
Een jaar na de kunstacademie ben ik begonnen met de studio. Toen ik begon, zag ik overal kaartjes die doods waren. Kaartjes die niet mooi geprint waren op van die gladde papiersoorten, en veel van hetzelfde. Ik wilde juist graag een kaartje met leven. Zodoende ben ik begonnen met experimenteren, uitproberen en het bedenken van nieuwe lijnen. Soms krijg je dan zomaar en cadeautje. En dat cadeautje wil ik ook graag met jullie delen. De geboorte van je kindje is zo’n unieke gebeurtenis, dat moet dan toch ook speciaal bekend gemaakt worden!  

Inmiddels word ik hier nog steeds zo blij van: het maken van nieuwe lijnen. De pareltjes ontdekken en deze met jou delen!